Even heel wat anders. Zodra we de Zweedse antenne hadden aangesloten hier in huis bleek al gauw dat een groot deel van de Zweedse programmering overeen komt met die van Nederland. Op de publieke omroep is er uiteraard Rapport (het Zweedse journaal) en zijn er documentaires en Nieuwsuur-achtige programma's te bekijken. Op de commerciële vind je programma's zoals Sveriges mästerkock VIP (Masterchef), Robinson (Expeditie Robinson, maar dan elke werkdag een half uur in plaats van één tergend lange uitzending zoals in Nederland), Hela Sverige bakar (heel Holland bakt), Idol (ze zijn hier blijkbaar een paar talentenjachten terug blijven steken), Så mycket bättre (Beste zangers) en Bonde söker fru (oftewel Boer zoekt vrouw). En op die laatste variant wil ik, zonder meteen een soort Angela de Jong uit te hangen, wat dieper ingaan. Er is namelijk héél veel over te vertellen.
De boeren
In Bonde söker fru worden vier in plaats van vijf boeren gevolgd. En wát voor boeren. Waar we het in Nederland vaak moeten doen met één knappe hunk of meid, worden er in Zweden drie knappe twintigers en één dertiger gevolgd. Toen ik het programma voor het eerst aanzette werd er Engels gepraat en was er sprake van Zweedse ondertiteling. En dan niet omdat de boeren oud zijn en in een onverstaanbaar dialect murmelen. Nee, de reden bleek anders: de boer, Matthew, is een Australiër. Het gastgezin waarbij hij woont en werk, werd dus niet alleen met hem opgezadeld, maar zag het erf inmiddels ook volstromen met een complete televisieploeg en vier giechelende meisjes. In de logeerweek mogen de boeren namelijk vier in plaats van drie potentiële partners uitnodigen. Matthew is een aardige jongen hoor, maar wil uiteindelijk terug naar Australië, dus één van de vier giechelende blonde zonnebankgebruinde popjes zal de ambitie moeten hebben om naar Australië te emigreren. Waarom de jongen die tijdelijk in Zweden is, geen woord Zweeds spreekt en ook niet de ambitie heeft om voor de liefde hier te blijven, in een programma over het Zweedse boerenleven op zoek naar de Zweedse liefde zit, is mij niet helemaal helder.
Dan hebben we Jon Krista. Hij komt uit het noorden van Zweden, heeft Sami voorouders en in plaats van koeien heeft hij rendieren. Naast zorgen voor de rendierenpopulatie probeert hij in het dagelijks leven ook het belang van de Samibevolking aan de man te brengen. Daarvoor gebruikt hij niet alleen Bonde söker fru, hij organiseert ook evenementen en excursies in de uitgestrekte natuur van noord Zweden. Naast rendierherder is Jon Krista namelijk ook wildernisgids en skileraar. Ik kan nog niet zo goed Zweeds dat ik alles woord voor woord kan verstaan, maar ik heb wel het idee dat Jon Krista al zijn meisjes leuk vindt. Dat maak ik op uit het feit dat hij al met twee van de vier gezoend heeft, met één van hen een tent indook en met alle meisjes knuffelt alsof het een lieve lust is. Dat is nóg een groot verschil met Boer zoekt vrouw. Hier raken de boeren en hun gasten elkaar echt aan! Al op de groepsdate dag werd er geknuffeld, bijna gekust, er werden handjes vastgehouden, ik wist niet wat ik zag! In Nederland word je ieder jaar een seizoen lang aan het lijntje gehouden om pas in de laatste aflevering als iedere boer zijn of haar keuze maakt te worden beloond met een voorzichtig kusje en een wat langere knuffel hier en daar. Nou, in Zweden lusten ze er wel pap van. Temptation Island is er niks bij.
Over all is het programma vrij internationaal, want naast een Australische boer heeft de enige boerin die gevolgd wordt, Elin, een Nederlandse logee. Er waren twee dingen die weggaven dat we met een Nederlander te maken hadden. Zijn uiterlijk (hij lijkt regelrecht uit Maaskantje naar Zweden te zijn gelopen) en het feit dat hij er midden in een conversatie met wat andere mannen tussen al het Zweeds opeens een 'godverdomme' ingooide. Tot zover de indruk die hij namens alle Nederlanders bij de Zweden achterlaat. Verder is Elin wel een lieverd, lijkt ze nog in de richting van de Hollander te bewegen ook, en is ze stoerder dan al haar mannelijke logees bij elkaar. Ze heeft zelfs een womancave die volstaat met allerlei moeilijke apparaten en machines waar tot de eerste logeerdag nog nooit een man was geweest!
Ten slotte hebben we nog Henrik. Ach, Henrik, de schat. Een dertiger met appelwangen en een echte knuffelbeer. Hij knuffelt er op los met al zijn logees en barstte in de laatste aflevering zelfs in tranen uit omdat hij nog nooit zoveel liefde bij elkaar had gevoeld. Van alle boeren gun ik Henrik nog het allermeest een lieve vrouw aan zijn zijde. Wat. een. schat. Ik zou stiekem eens langs zijn boerderij kunnen rijden om te kijken of er al een vrouw op zijn erf rondscharrelt. Hij blijkt namelijk op een half uurtje rijden te wonen.
VTwonen vs. giertank
En dan hebben we het over de boerderijen zelf nog niet eens gehad. De woning van Jon Krista lijkt regelrecht uit een woonmagazine te komen. Alsof hij voor zijn deelname aan Bonde söker fru ook al aan het Zweedse VTwonen heeft meegedaan. Hij heeft een inrichting om jaloers van te worden en alles ziet er piekfijn uit. Dat vond ik persoonlijk erg verfrissend na de boerderijen waarmee we in Boer zoekt vrouw altijd worden geconfronteerd. Waar ruimtes die wat mij betreft als giertank werden geïntroduceerd de woonkamer, of nog erger, het logeerverblijf van de gasten bleken te zijn. En dan de locaties waar de boerderijen zich bevinden, pfoe. In plaats van een immense kas met bloemen of tomaten rechtstreeks aan de A12, bevinden de boerderijen zich hier op de meest prachtige plekken. Uitgestrekte weilanden, grenzend aan meren, barbecueën in het weiland met uitzicht op het water, daarna een verfrissende duik in het meer bij een alsmaar zakkende zon. Schommelend in een schommelstoel met als uitzicht rendieren in een wei waar de dauw langzaamaan boven het land begint te ontstaan en de laatste zonnestralen op de grote geweien vallen. De droneshots zijn dan ook niet van de lucht. En terecht.
Ons Yvon
En ondanks alle lof voor Bonde söker fru ten opzichte van Boer zoekt vrouw, valt aan Yvon Jaspers niet te tippen. Waar zij daadwerkelijk empathie lijkt te hebben, de boeren op hun gemak stelt en ze af en toe even een zetje in de goede richting geeft, heeft de Zweedse Yvon Jaspers dat allemaal niet. Deze ex-Miss Zweden lijkt vooral druk te zijn met het uitzoeken van de perfecte outfit en vergeet daarbij ook de boeren wat aandacht te geven. Tijdens de groepsdates (die zich waarschijnlijk op haar verzoek centraal in Zweden afspeelden), bleek ze bij iedere boer dezelfde tekst te hebben: 'nou ik ga er weer vandoor, dan kunnen jullie wat paktips uitwisselen voor de logeerweek'. Nu de boeren allemaal zijn teruggekeerd naar hun eigen stek, komt de ex-miss enkel nog op gezette tijdstippen langs en in plaats van gezellig een stukje appeltaart mee te prikken zoals Yvon, moet de ex-miss blijkbaar om haar figuurtje denken en verdwijnt ze binnen no-time weer van het toneel. Waar Yvon van Limburg tot Texel reist en zich 's avonds laat nog bij de boer meldt als het weer eens in iemands bol is geslagen en er op stel en sprong iemand wordt weggestuurd of juist de liefde wordt verklaard, schittert de ex-miss door afwezigheid.
We zitten op dit moment nog middenin de logeerweek en de eerste deelnemers zijn inmiddels naar huis gestuurd of vrijwillig vertrokken. Er wordt wat af gefriemeld en gekust op de boerderijen, dus ik ben heel benieuwd waar dit gaat eindigen. Ik houd jullie op de hoogte!
Reacties
Een reactie posten