November 2023 in Zweden

Ik ben een tikkeltje aan de late kant met deze blog, maar dat is vaak alleen maar een teken dat we te druk waren met leuke dingen. En dat klopt! Ik begon en eindigde de maand in Stockholm (beide keren in ander gezelschap), bracht tijd door in Brussel met collega's, was 24 uur in Nederland, we hadden weer eens bezoek uit Nederland én de eerste sneeuwval van deze winter (waar wij als kaaskoppen toch weer even slecht op voorbereid waren) kondigde zich aan. Ik neem jullie mee terug naar onze avonturen in november.

Weekendje Stockholm

Zoals ik al zei, begonnen we deze maand met een weekendje Stockholm. Op zaterdagochtend leverden we Moke in alle vroegte bij de buren af om vervolgens in Göteborg de trein naar Stockholm te pakken. Dat het vroeg was voor een weekenddag bleek toen Martijn op het station enthousiast peper in plaats van kaneel over zijn cappuccino strooide. Zout- en kaneelvaatjes zijn immers een vaak geziene combinatie op tafeltjes in restaurantjes. In iets meer dan drie uur bracht de trein ons naar Stockholm. We waren er tijdens onze huwelijksreis in de zomer van 2022 al eens geweest, maar nu in de herfst lag de stad er weer totaal anders bij. De bomen waren in prachtige herfstkleuren gestoken en het druilerige weer op zaterdag paste er helemaal bij. Gelukkig hadden we geen last van de regen want we zijn na aankomst op het station direct de tram naar het eerste museum ingestapt: Vasa Museet. Het museum waarin het schip 'De Vasa' ligt. Dit oorlogsschip zonk in de zomer van 1628 tijdens haar eerste vaart in de haven van Stockholm na slechts 1300 meter gevaren te hebben. De Nederlandse scheepsbouwer bleek het bouwen van schepen nog niet helemaal in de vingers te hebben, want na slechts twee windvlagen, kwam het schip zo schuin te liggen dat het volliep met water en naar de bodem van de haven zonk. Tot zover de Nederlandse trots.

Na een bezoekje aan Vasa Museet, liepen we via wat mooie plekjes en uitzichtpuntjes naar Fotografiska Museet. Een museum over, je raadt het al, fotografie. Ook absoluut het bezoeken waard! 's Avonds gingen we heerlijk uit eten en eindigden we in een cocktailbar. De volgende dag was de regen nergens meer te bekennen en hebben we heerlijk de stad verder verkend en genoten van alle prachtige herfstkleuren. Uiteraard hebben we ook menig ontbijt- en fikatentje van binnen bekeken! Aan het begin van de avond namen we de trein terug naar Göteborg en haalden we onze harige vriend weer op bij de buren.

Hoewel Moke een heerlijk weekend bij de buren had gehad, bleek achteraf dat ze hem wel een klein beetje vergiftigd hadden. Per ongeluk natuurlijk! Maandagochtend bleek Moke ziek te zijn en dat werd in de dagen daarna alleen maar erger. Dinsdagmiddag had Martijn een videobelgesprek met de dierenarts (dat is ideaal hier), maar omdat hij geen koorts had, hoefden we niet langs te komen.

Pas donderdagochtend bedacht de buurvrouw (na dagen haar hoofd te hebben gebroken over de vraag hoe Moke nu ziek bij hen vandaan had kunnen komen) dat hij misschien een druif had gegeten. Die stonden in een bakje op de salontafel en misschien was er één op de grond terechtgekomen waarna Moke die lekker had verorberd. Toen wisten we genoeg, want druiven zijn heel giftig voor honden. We belden direct weer met de dierenarts en moesten alsnog meteen langskomen. Moke werd helemaal nagekeken, maar behalve dat hij ziek was, zag de dierenarts verder geen ernstige dingen. Normaal gesproken wordt na het eten van een druif de maag leeggepompt zodat de giftige stof niet in het systeem opgenomen kan worden, maar daar was het inmiddels te laat voor. Gelukkig is het met een sisser afgelopen en is Moke er zelf weer bovenop gekomen! Na nog een week nergens zin in hebben, niet willen spelen of wandelen en dieetvoer moeten eten in plaats van zijn eigen lekkere brokken, was hij gelukkig weer de oude! Je weet dat je hond ziek is geweest als je tijdens het wandelen foto's van de drollen naar het andere baasje gaat sturen omdat je zo blij bent dat er weer een normale drol uitgekomen is...

Naar Brussel en een bliksembezoek aan Nederland

Terwijl Moke langzaam weer opknapte, was het voor mij tijd om weer eens naar kantoor te gaan. Na sinds mei geen collega meer te hebben gezien, werkte mijn team weer eens gezellig een paar dagen samen in Brussel. De dagen waren gevuld met meetings en workshops, de avonden met hapjes, drankjes en vooral heel veel gezelligheid. Aangezien het schaarse momenten zijn, moeten we er ook maar extra hard van genieten. Het was ook erg leuk om mijn Amerikaanse collega, met wie ik op 2 januari tegelijk begon, eindelijk eens in het echt te zien. En als kers op de taart kwam de pasgeboren eeneiige drieling van onze bazen op kantoor langs, heel bijzonder om te zien, drie van die kleine identieke frummeltjes. Op vrijdagmiddag nam ik de trein naar Nederland om EINDELIJK mijn nieuwe neefje in het echt te kunnen ontmoeten. Met een Zweeds kraamcadeau in mijn koffertje gepropt, was het tijd om kennis te gaan maken. Het was gelukkig nog steeds een erg kleine en bovenal schattige baby! Met kerst is het ook voor Martijn eindelijk tijd om de Benjamin van de familie, met wie hij bovendien zijn verjaardag deelt, te ontmoeten.

Die avond stak ik horizontaal het land over (in Nederland kan dat gewoon met twee uurtjes in de trein) naar Arnhem voor een verrassingsfeestje voor Martine (die van de zomer nog bij ons was en laatst 30 kaarsjes uit mocht blazen). Perfecte timing dat ik dit zo kon combineren en er gezellig bij kon zijn, want al dit soort dingen missen is toch echt wel de keerzijde van in het mooie Zweden wonen. Ik bleef slapen bij een vriendin in Utrecht en kon zaterdagochtend nog heerlijk even door de stad struinen voordat ik weer naar Schiphol moest. Heerlijk om weer even in Utrecht te zijn en door de stad te lopen. Het voelde direct weer heel vertrouwd maar tegelijkertijd besefte ik me hoe anders ons leven in Zweden nu is. Hoe erg we boffen dat we op zo'n mooie plek wonen, waar we ons helemaal thuis voelen, maar waar we tegelijkertijd de mensen uit Nederland natuurlijk ook missen. Konden we iedereen maar zo gek krijgen om ook lekker deze kant op te komen. Het is hier heerlijk hoor jongens!

Bezoek uit Nederland

Na een paar dagen werken, was het alweer tijd om mijn zus van het vliegveld te gaan halen. Vorig jaar bracht José de kerst al bij ons in Zweden door en ook dit jaar zocht ze de kou weer op. Eén van de dappere gasten die wél in de winter de reis naar het barre hoge noorden durft te maken. Martijn en ik hadden die vrijdag vrij genomen en konden dus van een lekker lang weekend met onze gast genieten. We gingen naar Alingsås (fikatown) en genoten van een heerlijke Zweedse lunch, struinden door de gezellige straatjes die al helemaal in kerstsferen waren, en ploften (uiteraard zou ik willen zeggen) in één van de vele tentjes die Alingsås rijk is, neer voor fika.

Zaterdag begonnen Moke en ik met een lekker rondje hardlopen naar het bakkertje in de wijk voor heerlijke broodjes. Mensen die al bij ons op bezoek geweest zijn, weten precies over welke lekkere broodjes ik het heb en herkennen dit middel om mensen naar Zweden te lokken inmiddels. Die middag gingen we naar Göteborg. Het was heel erg koud, maar ook heel erg zonnig, dus de stad lag er mooi bij. In Haga, de oude wijk van de stad, begon die dag de kerstmarkt. De pittoreske straatjes waren nog drukker dan anders en stonden vol met kerstkraampjes. Omdat het inmiddels al vroeg donker wordt, liepen we binnen de kortste keren door sfeervol verlichte straten. We kochten warme chocolademelk met slagroom en marshmallows, struinden door de talloze kleine winkeltjes met kerstdecoraties en kwamen zelfs een poffertjeskraam tegen (net nadat Martijn had gezegd dat het enige wat ontbrak een poffertjeskraam was). We konden een portie poffertjes natuurlijk niet overslaan. Terwijl de jongen die achter het wat ongezellige kraampje stond 10 poffertjes op een papieren schaaltje prikte, begon ik enthousiast te ratelen over het feit dat wij Nederlanders waren en poffertjes ook Nederlands zijn en we het er net over hadden en nu tegen zijn poffertjeskraam aanliepen. De jongen reageerde met een norse 'ah', en negeerde ons verder. Het mocht de pret niet drukken, de poffertjes waren heerlijk! De eerste kerstmarkt kon worden afgevinkt, er zouden er nog velen volgen.

Zondag stond de volgende kerstmarkt namelijk alweer op de planning. Dit keer bij Gunnebo Slott, een mooi kasteeltje net buiten Göteborg. We waren er van de zomer al eens met mijn ouders geweest, maar waar we toen door een prachtige moestuin liepen en buiten in het zonnetje van de fika genoten, was het nu omgetoverd in een sfeervolle kerstmarkt en dronken we op datzelfde terras warme chocolademelk met slagroom. Maar voordat we naar de kerstmarkt gingen, maakten we nog een mooie wandeling in de omgeving van het kasteel. Het was weer een zonovergoten, koude dag, dus het meer en de bossen lagen er prachtig bij.

De eerste sneeuw!

De dagen daarna moesten Martijn en ik weer gewoon aan het werk en vermaakte onze gast zich met zichzelf en met Moke. Dat vermaak bestond onder andere uit verdwalen, creditcards kwijtraken, nog een keer verdwalen en tenslotte de verkeerde bus instappen. Woensdagavond was het tijd om in te grijpen en begon ik vroegtijdig aan mijn weekend. Martijn had die dag op kantoor gewerkt, José was na wat omzwervingen ook in de stad aangekomen en ik zou na werktijd ook aansluiten om eerst lekker een hapje met elkaar te eten en daarna naar de bios te gaan. Klein detail: de eerste sneeuwval had zich die avond daarvoor aangekondigd en vervolgens was het de hele dag blijven sneeuwen. Omdat onze winterbanden spijkerbanden zijn en we in december nog met de auto naar Nederland gaan (en we in Nederland niet op onze spijkerbanden mogen rijden), probeerden we het wisselen van de banden uit te stellen tot na ons bezoek aan Nederland. Het zou een beetje illegaal zijn, want vanaf 1 december zijn winterbanden hier verplicht, maar we wilden de gok wagen. De Zweedse winter had ons echter ingehaald, met als resultaat dat ik woensdagavond in het pikkedonker door de heuvelachtige wijk op de glibberige zomerbandjes aan mijn reis naar Göteborg begon. Op wat kleine slippertjes na, gingen zowel de heen- als terugreis eigenlijk vrij soepel.

De volgende ochtend ging het helaas alsnog mis. Ik vertrok in alle vroegte met de auto naar de sportschool en ging op één van de smalle straatjes bij ons in de wijk aan de kant voor een tegemoetkomende auto. Blijkbaar was het niet het beste idee om van het platgereden spoor op het midden van de weg af te wijken, want ik slipte in de zachte sneeuw aan de kant van de weg en gleed zo de berm in. Op dat moment schaamde ik me nogal voor mijn Nederlandse kenteken en voelde ik me echt een toerist nu ik na 1 dag sneeuw m'n auto al in de berm geparkeerd had. Ik belde Martijn, die met Moke aan het lopen was, op en hij snelde met Moke mijn kant op. Terwijl ik op ze stond te wachten, kwamen er allerlei bezorgde Zweden langs om te checken of het wel goed met me ging, of ik geen kinderen in de auto had zitten en of er al hulptroepen onderweg waren. Met het schaamrood op de kaken, verzekerde ik iedereen ervan dat het goed kwam en hoopte ik vooral dat Martijn me snel zou komen redden. Een eerste poging van Martijn om de auto uit de berm te rijden, mislukte helaas. De wielen hadden totaal geen grip en spinden rond in de sneeuw. Gelukkig kwam er op dat moment een busje met bouwvakkers aan. Ze sprongen direct uit de bus en begonnen de auto te duwen terwijl Martijn uit de berm probeerde te sturen. Na twee pogingen was het gelukkig raak en stond de auto weer op de weg. Martijn reed de auto naar huis, ik snelde er half onderkoeld (mijn sportschooloutfit met winterjas was niet berekend op zoveel tijd in de kou) achteraan en de afspraak voor de bandenwissel werd direct gemaakt. Twee uur later glibberde ik richting het bandencentrum met de winterbanden in de kofferbak. Dan maar een extra bandenwissel deze winter!

Met de spijkerbanden onder de auto, reed ik die middag met José en Moke naar een mooi meertje in de buurt voor een heerlijk lunchwandeling. De verse sneeuw zorgde ervoor dat het toch al mooie landschap er nu echt magisch bij lag. José genoot later die middag nog van een prachtige zonsondergang bij ons in de baai en toen zat haar laatste dag bij ons in huis er alweer op, want de volgende dag zouden we in alle vroegte naar Stockholm vertrekken. Vier weken na mijn vorige weekendje Stockholm, zat ik dus alweer in de trein naar de hoofdstad. Ook dit keer lag Stockholm er echter weer totaal anders bij. Bedekt onder een dik pak sneeuw, werd het weekend nog kerstiger dan we van tevoren hadden gedacht. We bezochten meerdere kerstmarkten, struinden door de straatjes van Gamla Stan (het oude centrum), genoten van de fika en van de kerstsfeer in de stad terwijl de sneeuw op ons neer dwarrelde. Stockholm in de sneeuw is prachtig! Zondagavond scheidden onze wegen en nam José de trein naar het vliegveld om weer terug naar Nederland te vliegen en nam ik de trein terug naar Göteborg. Het was heerlijk om weer even tijd met elkaar door te kunnen brengen!

Ook december belooft weer een drukke maand te worden, maar daarover in de eerste blog van het nieuwe jaar meer. Eerst een samenvatting van november in foto's.

Tot de volgende!