Een jaar in Zweden

Als we ons aan onze originele afspraak zouden houden, zouden wij nu terug naar Nederland komen. Ons eerste jaar in Zweden zit er namelijk op! Op 3 oktober 2022 begonnen we samen met mijn ouders aan onze verhuizing naar Zweden. Wij met een volgepakte auto en dakkoffer, zij met een volgeladen kar achter de auto. En wat een avontuur is het tot nu toe geweest! Zo'n leuk avontuur dat wij er nog niet klaar mee zijn, het huurcontract bij ons Zweedse buren deze maand hebben verlengd en we voorlopig nog lekker in Zweden blijven. Ik neem jullie mee terug naar september. Een maand die we niet alleen in Zweden, maar ook in Nederland en Noorwegen doorbrachten!

Anderhalve week in Nederland

We begonnen de maand zoals gezegd in Nederland. Wijnand, een vriend van Martijn, ging trouwen en dat wilden we uiteraard niet missen. Op donderdag 30 augustus zijn we met de auto in één dag naar Nederland gereisd. We staken in het zuiden van Zweden een kort stukje met de ferry over naar Denemarken en hebben de rest van de route volledig over land afgelegd. Weer eens wat anders en het beviel ons eigenlijk uitstekend. Ik reed het grootste gedeelte en Martijn hield kantoor op de bijrijdersstoel, perfect voor elkaar. Na op vrijdag nog een dag gewerkt te hebben en vrijdagavond al direct het eerste etentje te hebben gehad, stond zaterdag de bruiloft op de planning. Het was een prachtige dag en superfijn dat we erbij konden zijn! Zondag stond er, zoals altijd als we in Nederland zijn, weer een kraambezoek op de planning. Dit keer bij mijn vriendin Maud. We pasten nog net op de laatste pagina van het kraamboek, dus we waren er precies op tijd bij ;-) De rest van de week was in mijn geval gevuld met bezoekjes aan Nederlandse gemeenten verspreid over het land en in ons beider geval waren de avonden gevuld met bezoekjes aan vrienden en familie, etentjes en borrels. Oftewel: het was weer een drukke en chaotische week, maar ook zoals iedere keer hartstikke leuk om veel mensen weer te zien en te spreken. Zaterdag zat het er weer op en vertrokken we in onze Corrie (die tijdens haar verblijf in Nederland ook nog even snel de apk had meegepakt en voorzien was van nieuwe remblokken) weer terug naar huis. Toen we aan het begin van de avond Zweden binnenreden en de laatste tweehonderd kilometer naar huis aflegde, werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Op de een of andere manier lijkt de zon hier altijd net wat mooier onder te gaan.

Anderhalve week in Noorwegen

Na nog drie dagen gewerkt te hebben, kwam Martijn woensdag met een camper terug uit zijn werk (dat was zo afgesproken hoor hihi) en was het tijd voor onze vakantie naar Noorwegen! Het Duitse bedrijf waarbij we vorig jaar de camper voor onze huwelijksreis naar Zweden hadden gehuurd, had inmiddels ook een vestiging in Göteborg geopend, dus onderweg van werk naar huis kon Martijn meteen de camper oppikken. We gooiden alle spullen in de camper en begonnen snel aan onze reis om in de avond al wat kilometers af te kunnen leggen. Toen we nog een uurtje van de Noorse grens verwijderd waren, bedacht Martijn opeens dat we alledrie - hond incluis - ons paspoort vergeten waren. We wisten uit ervaring (van ons weekendje Oslo) dat er bij de Noorse grens controle staat en een paspoort is in principe natuurlijk verplicht. Wij hadden echter enkel een Nederlands rijbewijs en een Zweedse ID-kaart in onze portemonnee. Aangekomen bij de grens bleek er inderdaad controle te zijn. Met samengeknepen billetjes reden we naar de grenspolitie toe. We kwamen aanrijden in onze Duitse camper en de eerste vraag was of we Noors spraken. Ehm, nee... Er werd gevraagd waar we heen gingen en of we onszelf konden identificeren. Martijn deed z'n verhaal en ik sprong uit de camper om via de achterklep mijn portemonnee uit mijn tas te halen waarbij ik ook ons dekbed nog even op straat gooide. De man vroeg wat context bij het schimmige feit dat we Nederlanders in een Duitse camper met alleen een Zweedse ID-kaart waren, maar we mochten gelukkig gewoon door, fjieuw!

Omdat we de eerste avond vooral gewoon even veel kilometers wilden maken, hadden we een random parkeerplaats aan een klein meertje 50 kilometer boven Oslo uitgekozen. Idyllisch het hoogst haalbare voor de eerste avond. Waar we pas ter plekke achterkwamen, was dat de parkeerplaats niet alleen grensde aan een klein meertje, maar ook aan het vliegveld van Oslo. We stonden nog net niet op 'P7 lang parkeren', zeg maar. Toen we de parkeerplaats opreden, zagen we nog één andere camper staan, verder was het rustig. We hadden onze motor nog niet uitgezet of er kwamen vier auto's de heuvel af de parkeerplaats op gescheurd. Noorse hangjongeren die uit de auto sprongen, keiharde muziek aanhadden, een sigaretje opstaken en over en weer wat naar elkaar schreeuwden. Het was pas tien uur, dus het zou maar zo kunnen dat ze daar nog wel een tijdje stonden. We gingen al naarstig op zoek naar een andere plek om te overnachten, maar de jongens sprongen nadat de sigaret op was weer in alle auto's en scheurden de parkeerplaats weer af. De rust was wedergekeerd. Op het geraas van de snelweg, het vliegveld, luide treintoeters en een vrij regelmatig opstijgende traumahelikopter na dan. We klapten voor het eerst het dak van ons huisje op wielen omhoog, creëerden een bed en vielen gelukkig toch snel in slaap.

De volgende ochtend begon, na een heerlijke ochtendwandeling rondom het prachtige meertje, met flashbacks naar de campervakantie van vorig jaar. We kregen het gas namelijk weer niet aan (dat heeft ons vorig jaar ook ongeveer een dag gekost). Een telefoontje met de helpdesk van het verhuurbedrijf hielp niet echt, we hadden immers alle noodzakelijke stappen doorlopen. Gelukkig stikt het in camperland Noorwegen van de camperspeciaalzaken, dus tien minuten verderop zat er al één. Martijn haalde er een jonge Noorse gozer bij, die wat begon rond te neuzen. Nadat in eerste instantie de conclusie werd getrokken dat de gastank leeg moest zijn, kwamen ze er bij nader inzien achter dat het koppelstuk op de gastank niet goed aangesloten zat. Binnen 5 minuten was het probleem dus gefixt en konden we onze reis gelukkig weer vervolgen. Na een dag waarop we onderweg al geweldige dingen zagen en op de mooiste plekjes koffie- en lunchpauze hadden gehad, parkeerden we onze camper die avond naast een prachtig fjord. In plaats van vliegveldherrie, waren het nu fuivende Vlamingen in precies dezelfde camper (van dezelfde verhuurder) als wij die heel hard De Jeugd van Tegenwoordig draaiden waardoor ik in mijn bed Sterrenstof aan het meezingen was in plaats van in slaap te vallen. Ach, wel echt vakantie!

De daaropvolgende dagen hebben we de meest prachtige plekken bezocht en fantastische dingen gezien. We reden de Trollstigen route (die bekend staat als één van de mooiste routes in Noorwegen), hebben gletsjers van dichtbij bekeken, maakten fantastische wandelingen en stonden op de mooiste plekjes middenin de natuur met onze camper geparkeerd. Eén van die plekjes was aan een meer met een gaaf uitzicht op een gletsjer. We waren daar eerder op de dag langsgereden onderweg naar een gletsjer en kwamen er eind van de dag weer langs en besloten er onze slaapplek voor die nacht van te maken. Toen we de volgende ochtend op deze idyllische plek wakker werden en rustig ons ontbijtje aan het bereiden waren, reed er opeens een bus vol toeristen de parkeerplaats op. Het bleek dé spot voor uitzicht op de gletsjer te zijn en bleek dus één van de vaste stops in de dagexcursie naar de gletsjer te zijn. De ronkende bus naast ons keukenraampje en de gigantische groep Duitse toeristen die ons aangaapte terwijl Martijn door een pannetje roerde en ik de stoeltjes uitklapte voor onze camper, maakte de hele situatie net even wat minder idyllisch. Een paar minuten later arriveerde zelfs een tweede bus! Gelukkig hadden de toeristen haast en moesten ze na een paar plaatjes te hebben geschoten snel de bus weer in om door te scheuren naar de gletsjer. Wij konden dus gelukkig alsnog in alle rust van ons ontbijtje genieten.

We gingen ook een dagje naar Bergen, een prachtige stad in het zuidwesten van Noorwegen. Na vier dagen op rij flinke wandelingen te hebben gemaakt en ons helemaal ondergedompeld te hebben in de prachtige Noorse natuur, was een dagje in de stad een welkome afwisseling. We hadden het vliegveld van Bergen een aantal jaar geleden tijdens onze wintervakantie naar Tromsø (in het uiterste noorden van Noorwegen) al eens gezien, maar wilden nu ook graag de stad zelf eens van dichtbij bekijken. Dat was absoluut de moeite waard! Je kon vanaf de omringende bergen prachtig over de stad uitkijken en de stad had ook geen gebrek aan idyllische straatjes, mooie havengezichten en andere fotogenieke plekjes. Waar de stad ook geen gebrek aan had, was luidruchtige Amerikanen. Die bleken massaal de oceaan te zijn overgestoken om Noorwegen te komen bekijken. Wat ze ook allemaal gemeen hadden, was dat ze hun hond (die thuis moest blijven) allemaal erg misten. Bij het zien van Moke kwamen ze dus continu schreeuwend op ons afgestevend (zoals Amerikanen dat kunnen doen) en riepen dan 'OMG WHAT A PRECIOUS DOOOOOOOG!!! I MISS MY BABIES AT HOME SO MUCH!!! LOOK (duwt telefoon onder onze neus met daarop hun eigen honden als achtergrondfoto) THESE ARE OUR DOGS. Het was een intense dag...

Na ons bezoek aan Bergen regende het helaas 48 uur aan één stuk. Dat is best een uitdaging in een klein campertje met een hond. Gelukkig kwam het qua timing best goed uit na zes volle dagen. En we mochten niet klagen, want op alle andere dagen hadden we perfect weer gehad. We relaxten dus lekker en legden nog wat kilometers af. De nacht was wat ingewikkeld omdat we in de omhooggeklapte daktent van de camper sliepen. We wiegden alle kanten op, de regen kwam door de ventilatiegaten en sloeg met een oorverdovende herrie op het tentdoek. Midden in de nacht zijn we dus alsnog naar beneden verhuisd en hebben we de bank omgetoverd tot een bed. Moke vond het wel erg gezellig dat we hem kwamen vergezellen in zijn slaapvertrek. Toen ik de volgende ochtend met al mijn spulletjes in mijn armen onderweg was naar de douche (we stonden die nacht op een camping) gleed ik ook nog eens uit op het doorweekte modderige terrein en belandde ik languit in de modder. Vervolgens moest ik in dat modderpak de walk of shame naar de douches nog afleggen en me vervolgens afdrogen met een zeiknatte handdoek. Echt vakantie.

Gelukkig hield de regen ook weer op en konden we op vrijdag, een dag later dan gepland, alsnog de hike naar Trolltunga maken. We begonnen om 7 uur in alle vroegte waardoor pas tijdens het wandelen de zon opkwam wat zorgde voor een prachtig licht in deze toch al magische omgeving. De hike eindigde bovenaan bij een uitstekend stuk rots (volgens de mythen de tong van een trol, vandaar Trolltunga). Een iconische rots in Noorwegen die menig toerist gezien wil hebben. Net voordat wij voor ons fotomoment gingen, stond er een ander stel voor hun fotomoment op de tong en voltrok zich recht voor onze neus een huwelijksaanzoek! We hingen een klein uurtje rond op de top en genoten van deze magische plek voordat we voldaan aan de terugweg begonnen. Het was fantastisch en bovendien heeft Moke de 20 kilometer over ingewikkeld terrein dapper met ons afgelegd! Terug op de parkeerplaats aangekomen, voerden we ons huisadres in op Google Maps en begonnen we aan de terugreis naar huis. We legden die middag en avond al heel wat kilometers af en reden zaterdag het laatste stuk. De terugweg werd nog even bemoeilijkt omdat er die nacht net boven Göteborg een aardverschuiving was geweest waardoor de belangrijkste snelweg tussen Göteborg en Oslo was afgesloten. Er was namelijk een gat van 14.000 m2 ontstaan en de snelweg was op die plek volledig weggekreukeld. De oorzaak is nog niet helder, maar het is gelukkig bij deze ene aardverschuiving gebleven. De snelweg is helaas de komende maanden wel afgesloten.

Een weekje in Zweden

Bij thuiskomst viel al direct op dat de herfst nu officieel van start was gegaan. Onze tweede herfst in Zweden, maar de eerste herfst hier aan de kust omdat we vorig jaar nog in het bos woonden. Langzaamaan verschijnen de herfstkleuren en begint alles kaler te worden. Ook zijn veel bootjes al uit het water gehaald in de baai. 's Avonds wordt het hier inmiddels alweer een half uur eerder donker dan in Nederland en dat zal de komende tijd alleen maar erger worden. Tegelijkertijd reden genoeg om het binnen weer heerlijk gezellig te maken met kaarsen en kleedjes (zoals de Zweden zo graag doen) en het bakken van Zweedse goodies weer op te pakken. Gelukkig bleef de zon deze week dapper schijnen en was er genoeg leuks te vieren. Zo was Martijn jarig (en werd er uiteraard verjaardagsfika gehouden op kantoor) en was het die dag dubbel feest omdat mijn zus beviel van haar zoontje! We hebben er een kerngezond neefje bij! Het kraambezoek zal helaas nog even op zich laten wachten, maar via videobellen hebben we op afstand gelukkig al kennis kunnen maken met dit dropje.

Verhuizen naar het buitenland gaat zo af en toe ook gepaard met wat ongewenste verrassingen. Zo hebben we nog steeds een huis in Nederland waar zo nu en dan wat aan moet gebeuren en ontvingen we deze maand ook een brief van de RDW. We hadden tijdens ons weekje in Nederland de apk laten uitvoeren en de RDW was er daardoor achtergekomen dat wij niet in Nederland ingeschreven staan maar wel een Nederlandse auto op onze naam hebben staan. Dat mocht niet van hen en dus kregen we het vriendelijke verzoek om ons óf op een Nederlands adres in te schrijven óf de auto van onze naam af te laten schrijven. Dat eerste was uiteraard geen optie en dat tweede was ook zeer ongewenst aangezien we nog midden in ons leasecontract zitten en we deze auto absoluut niet kwijt willen. Een telefoontje met de RDW maakte duidelijk dat er bij hoge uitzondering met een correspondentieadres in Nederland gewerkt kon worden als de omstandigheden daar om vroegen. We zouden dan een brief moeten schrijven waarin we ons verzoek uit de doeken deden. Ik zocht diep van binnen mijn innerlijke jurist weer op en zette onze zaak op papier. Een dag later kwam gelukkig al het verlossende antwoord van de RDW. We mogen dus vrolijk met onze Nederlandse auto in Zweden door blijven rijden, fjieuw!

We gaan de komende maand vol goede moed onze tweede herfst in Zweden tegemoet en er staat gezellig weer bezoek uit Nederland op het programma! Maar eerst nog even een samenvatting in foto's van de afgelopen maand.

Tot de volgende!