April in Zweden

Of nouja april in Zweden, april begon eigenlijk in Nederland! Voor even waren we weer helemaal terug in ons oude Nederlandse leventje. Want we merkten al snel dat alles zo weer bij het oude is als je even terug bent. Ik neem jullie mee in onze belevenissen in Nederland en de eerste echte lentetaferelen in Zweden. Het was een mooie maand!

Voor even terug in Nederland

Officieel ging ik voor werk naar Nederland (ik had een leuk evenement in Utrecht en ben bij een aantal gemeenten op bezoek geweest), maar we grepen deze kans natuurlijk ook aan om tijd door te brengen met familie en vrienden. We logeerden bij mijn ouders en vanuit daar gingen we van hot naar her. Etentjes, borrels, kraambezoeken, een date voor Moke (die jongen heeft momenteel helaas een langeafstandsrelatie) en nog meer etentjes en borrels. Het waren drukke dagen, maar o zo leuk! Heerlijk om weer even mensen te zien en bij te kletsen! We sloten de dagen in Nederland af met een paasbrunch op zondag (waarbij we ook nog verrast werden met mooi babynieuws van één van mijn zussen!) en vertrokken maandagochtend weer richting Duitsland om die avond vanuit Kiel de boot naar Göteborg te nemen. De volgende ochtend vaarden we zelf tussen het rijtje schepen richting de haven die we vanuit onze baai in de verte altijd zien liggen.

Thuiskomen in Zweden

Thuiskomen in Zweden voelde daadwerkelijk als thuiskomen, dat was erg leuk om te ontdekken. Dat wil zeggen, toen we daadwerkelijk thuis arriveerden. Dat had namelijk nogal wat voeten in de aarde. De boot was erg leeg in vergelijking met de heenweg omdat het Pasen was. Er was dus geen vrachtverkeer, en ook maar weinig auto's. Het leek de douane dus een geschikt moment om iedere passagier die van de boot kwam aan een vragenvuur te onderwerpen voor je door mocht rijden. Dit zorgde zelfs met dit relatief kleine aantal passagiers voor een enorme opstopping. Martijn was vanaf de bijrijdersstoel maar vast begonnen aan zijn meeting en ik zat mezelf op te vreten achter het stuur omdat ik ook weer aan het werk moest en de minuten voorbij zag tikken. Eindelijk arriveerden we aan het begin van de rij en het was onze beurt. Waar we naartoe gingen? Naar huis. Waarom woonden we in Zweden? Omdat het een mooi land is. Of we het niet vervelend vonden dat het regent? Nee hoor, het regent in Nederland ook vaak. Of we een paspoort voor de hond hadden? Ja (ze bladerde erdoorheen, begreep overduidelijk niets van de inhoud en gaf het weer terug). Hoe ik hem (ze knikte naar Martijn) kende? Hij is mijn man. Blijkbaar had ik alle vragen naar tevredenheid beantwoord, want we mochten doorrijden. Op naar huis!

Het was de eerste dagen na thuiskomst helaas druilerig weer, maar zoals ik al zei, we zijn wel wat gewend. Wat ook weer even wennen was, waren de timide Zweden zelf. Waar we in Nederland meteen weer gewend waren aan het opgewekte groeten van andere hondeneigenaren als we Moke uitlieten, blèrde ik hier ook weer enthousiast hej hej naar iedereen bij het voorbijgaan. In tegenstelling tot de Nederlanders doken de Zweden echter weg achter hun capuchon, lachten ze verlegen, fluisterden ze een onverstaanbare hej terug of negeerden ze je volledig. Ohja, dat was ook zo.

De lente manifesteren

Iets anders wat opviel sinds we terug waren, was dat iedereen in de buurt met een bladhark de tuin indook. De Zweden zonder bladhark grepen naar de hogedrukspuit en begonnen verwoed hun terrassen, de rotsen in de tuin en de ramen van de veranda's schoon te spuiten. Na Pasen (we hadden gelukkig de vijf centimeter sneeuw op de donderdag voor Pasen gemist) hadden ze blijkbaar de knop omgezet en besloten dat het tijd was voor lente. Bij gebrek aan uitgekomen krokussen zag ik één buurvrouw zelfs kant en klare krokussen in de tuin planten! Dat vond ik vals spelen. In het weekend kon ik me niet meer inhouden en besloot ik in het kader van 'doen wat de Zweden doen' ook gewapend met een bladhark de tuin in te gaan. Ik wist niet supergoed waar ik mee bezig was, maar ik heb wat grind verwijderd uit het gras, blaadjes bij elkaar geharkt en wat groene sprieten tussen het grind weggehaald. Ondertussen zwaaide ik vrolijk naar de voorbij Nordic Walkende oude buurtjes die met goedkeurende blikken naar mijn vlijtige arbeid keken. Het was bovendien heerlijk weer dus met opgestroopte mouwen in het zonnetje was ik helemaal in m'n nopjes. Niet veel later vergezelde Johanna (onze buurvrouw en tevens verhuurder) me in de tuin en hebben we gezellig samen al kletsend getuinierd. Ze maakte zich grote zorgen omdat ze me zonder handschoenen tussen de plantjes zag wroeten terwijl het tekenseizoen inmiddels was losgebarsten en we blijkbaar in een risicogebied wonen qua TBE. Dat is een virus dat teken bij zich kunnen dragen en over kunnen brengen op mensen, bij wie het vervolgens tot enge dingen als hersenvliesontsteking kan leiden. Ook Moke neemt natuurlijk teken mee tijdens al zijn snuffeltochten door de bosschages dus we worden toch al bovengemiddeld blootgesteld aan teken. Johanna ging toevallig die week haar laatste herhalingsvaccin halen en raadde ons aan hier ook maar eens naar te kijken. Om ons outdoor leven hier in Zweden in het tekenseizoen goed door te komen, hebben we dus maar het zekere voor het onzekere genomen en die week nog ons eerste vaccin gehaald. Over een maand moeten we de herhalingsprik halen en weer drie maanden later de laatste prik om de basisbescherming compleet te maken.

Het manifesteren van de lente was ons met z'n allen gelukt, want vanaf dat weekend brak de lente opeens helemaal los! Die zondag maakten we een prachtige wandeling door het Bokedalens Naturreservat. Zonder jas liepen we heerlijk te genieten in een prachtige omgeving, Moke dartelde vrolijk om ons heen, rende door de bossen en had de tijd van zijn leven. En wij ook. We eindigden de wandeling in de tuin van een knus café waar we genoten van een heerlijke fika. We kregen helemaal een vakantiegevoel van dit uitje! En dat in eigen land. Dat belooft nog wat voor de komende maanden die volgepland zullen staan met dit soort heerlijke dagen.

De lente werd ook officieel ingeluid door de shovels die die dagen door de wijk reden en overal het grind van de weg schoven. Dat grind had er maandenlang gelegen om te voorkomen dat de heuvelachtige wegen glad werden door de vorst en de sneeuw. In plaats van zout gebruiken ze dus grind, een stuk efficiënter. Het wordt aan het begin van het winterseizoen gestrooid en wordt alleen soms aangevuld als er een dik pak sneeuw was gevallen. Aan het eind van het seizoen wordt alles weer opgeveegd en opgehaald en volgend seizoen kan het zo weer uitgedeeld worden. Om het lentefeest compleet te maken, meldde uiteraard ook de ijscoman zich weer in de wijk. Toen we op een avond in het zonnetje in de tuin van ons avondeten aan het genieten waren, leek de ijscoman zich dichtbij te bevinden aan het muziekje te horen. We zagen een ijsje als toetje wel zitten, dus Martijn snelde met zijn portemonnee naar beneden om op de oprit de ijscoman op te wachten. Helaas had de heuvelachtige wijk en de echo ons op het verkeerde been gezet en liet de ijscoman zich die avond niet meer in onze straat zien. Volgende keer beter!

Iets waar we even aan moeten wennen nu het buitenseizoen begint, is het gebruik van tuinen hier in Zweden. Waar in Nederland de tuinen allemaal netjes afgescheiden zijn en als erg privé worden gezien, wordt in Zweden anders naar dit stukje grond gekeken. Misschien komt het doordat ze hier met minder mensen zijn en heel veel grond hebben en dus wat minder druk voelen om die ene postzegel aan achtertuin privé te houden. In ieder geval zijn veel tuinen hier vrij toegankelijk en niet rondom omheind. Dit heeft er al meer dan eens toe geleid dat Moke in een dolle bui of al spelend tijdens het wandelen vrolijk door alle tuinen heen jaagde. Ook de hertjes maken hier graag gebruik van en struinen regelmatig door de tuinen (ook in onze tuin zijn het graag geziene gasten). Wij hebben een terras en een veranda naast het huis. Deze liggen echter rechtstreeks aan de achtertuin van onze buren/verhuurders. Nu Moke wat meer buiten leeft, hebben we ook de uitdagingen van deze constructie ontdekt. Terwijl ik lekker in het zonnetje aan het werk was en Moke aan een lange lijn had gelegd (omdat hij vanuit onze tuin in principe heel Zweden in kan), had hij al snel ontdekt dat zijn lijn zolang was dat hij wel gezellig bij de buurvrouw in de serre kon gaan liggen zonnen. Na de buurvrouw een tijdje gezelschap te hebben gehouden, begon hij kriskras door de tuin te struinen waardoor hij met zijn lange lijn overal achter bleef hangen en zodra hij enthousiast naar mij terug rende een lantaarnpaaltje omver maaide. Misschien moeten we toch maar ouderwetse Nederlandse hekjes gaan plaatsen.

Ontwikkelingen in Nederland

We hebben ons huis in Nederland vanaf oktober voor een jaar verhuurd (zodat wij een jaar de tijd hadden om Zweden te leren kennen). We kregen echter bericht dat onze huurders ons huis per juni wilden gaan verlaten. Het is een stel uit Chili en aangezien zij op een werkvisum in Nederland was en helaas was ontslagen omdat het niet zo goed ging met het bedrijf, moest ze het land verlaten. Gelukkig verhuren we het huis via een verhuurmakelaar en konden zij voor ons op zoek naar nieuwe huurders. Die waren al snel gevonden en na een kennismaking via een video call kozen we een Frans stel (dat al in Nederland woont en werkt, maar onze drukke hoofdstad wilden verlaten) als nieuwe huurders. Dit betekent echter ook dat we ons huis vanaf juni dus opnieuw voor een jaar zullen gaan verhuren en dat we onze tijd in Zweden gaan verlengen! We hebben het hier teveel naar ons zin om in oktober alweer terug te keren en hebben er na afgelopen winter alle vertrouwen in dat we nóg een winter in Zweden wel doorkomen.

Maar eerst gaan we heerlijk onze eerste Zweedse zomer tegemoet. Komende maand staat er ook weer eens bezoek uit Nederland op de planning! Na de dappere dodo's die ons in december hebben bezocht, gaven de meeste vakantiegangers toch de voorkeur aan de (hopelijk) lange Zweedse zomeravonden. Vanaf komende maand opent Plien & Tijntjes Airbnb dus weer haar deuren en staan Martijns ouders als eerste op de rol. Er staat komende maand nog veel meer leuks op de planning (waaronder onze eerste kampeertrip van het seizoen én een halve marathon). Daarover de volgende keer meer!